Als Daniëlle haar droombaan heeft, wordt ze ziek. Ze belandt in 2017 in de ziektewet. Jaren later werkt ze meer uren dan ooit. „De revalidatiearts zei: reken er maar op dat je je vak nooit meer uitoefent. Nou, dat moet je dus nooit tegen mij zeggen.

 

 

Daniëlle Kempers (49) uit Zuid-Scharwoude weet het als kind al zeker. Ze wil neonatologieverpleegkundige worden. En die droom jaagt ze na. „Ik begon op mijn zeventiende aan de inservice opleiding tot algemeen vepleegkundige.”

 

Daarna specialiseert ze zich in de zieke en te vroeg geboren baby’tjes. „Op mijn 23e was ik klaar.”

Ze vindt het werk in het ziekenhuis heerlijk, tot haar gezondheid haar in de steek laat.

Ze krijgt veel spierpijn, is heel erg moe. Het blijkt fibromyalgie te zijn. Een vorm van reuma, waarbij je last hebt van langdurige, chronische pijn in je spieren en bindweefsel. De vermoeidheid is een van de klachten.

Medicijnen zijn er niet, behalve pijnstillers dan. „De bedrijfsarts stuurde me door naar de revalidatiearts.” En die vertelde haar dus dat ze er op kon rekenen dat ze haar droombaan vaarwel moest zeggen. Gelukkig is dat in de praktijk heel anders gegaan.

 

 

Daniëlle werkt namelijk nog steeds in het ziekenhuis, in ieder geval een of twee dagen per week. En ze doet meer dan ooit. Naast haar werk als zzp-neonatologieverpleegkundige houdt ze namelijk ook nog eens meerdere bedrijven draaiende. En ze blijft overstromen van de nieuwe ideeën, die ze ook nog eens uitvoert.

Op dit punt is ze niet zomaar gekomen. De pijn is mogelijk ontstaan door trauma, zegt ze. „Ik ben opgegroeid in het grootste gezin van Nederland. Mijn ouders hebben in totaal 150 pleegkinderen opgevangen. Op het hoogtepunt waren we met twintig man in de zomer. Dat is ook traumatiserend. De kinderen waren verwaarloosd of mishandeld. Mijn ouders moest ik altijd delen.”

Ze volgt een traject om haar leven weer op de rit te krijgen. „Daarin heb ik vooral geleerd eerder mijn grenzen aan te geven. De pijn is stressgevoelig, hoe meer stress ik heb, hoe meer last ik krijg.”

 

 

Op die manier durft ze weer aan het werk te gaan. „Thuis zitten is niet mijn ding. Ik dacht: ik ga als zzp’er aan de slag. Als het dan niet gaat, kan ik aan de bel trekken.”

Als zzp’er in de zorg gaat het een stuk beter. „Waar ik in loondienst tegenaan liep, had ik nu geen last van. Ik kan zelf de rust inbouwen. Zelf de regie pakken. Ik kon ineens meer werken dan toen. Als verpleegkundige wordt er veel van je gevraagd en op je loyaliteit ingespeeld. Als ik iets nu niet fijn vindt, dan doe ik het niet.”

Ook voor opleidingen - eerst waren dat ’moetjes’ - is er weer energie. „Ik merkte ineens dat ik dat heel erg leuk vond. Ik ging lessen volgen over huilbaby’s en voedingsproblematiek.”

 

 

En zo komt de echte ondernemer in Daniëlle naar boven. In het ziekenhuizen waar ze werkt, Zaans Medisch Centrum en Noordwest Ziekenhuisgroep, vragen ouders van patiënten haar of ze haar niet mee mogen nemen naar huis. Ze had ze al zoveel geleerd. Daarnaast hoort Daniëlle ook opmerkelijke dingen. „Ik hoorde wat voor gekke adviezen er worden gegeven in babyspa’s. Adviezen die goedbedoeld zijn, bijvoorbeeld over voeding, die alleen gebaseerd zijn op persoonlijke ervaring. Je hoeft helemaal niks van diplomering te hebben om een babyspa te starten.”

 

 

Ze ziet een kans en pakt ’m. In 2022 opent ze haar Happiest Baby Spa in Sint Maartensvlotbrug, vlakbij het strand. Een plek waar de baby’s al dobberend in een badje kunnen ontspannen, maar waar ouders ook advies kunnen krijgen als ze dat willen. Er komen veel Randstedelingen langs, die maken er gelijk een relaxed dagje strand van. „Je wordt hier laagdrempelig ontvangen. Een consult voor bijvoorbeeld een huilbaby zet je niet zo snel op Instagram, dit wel. En ondertussen beantwoord ik hun vragen.”

In de winter staat Daniëlle twee dagen per week in de spa, naast haar dagen als verpleegkundige. In de zomer is ze er vaker te vinden. „Dan zijn er ook veel Duitse toeristen die langskomen.”

 

 

En die groep inspireerde Daniëlle tot nóg een bedrijf. Haar eigen kledingmerk Moalie. „In Duitsland heb je wel Zara en H&M, maar niet veel boetiekjes met babykleding. Of de kleding is leuk, maar niet comfortabel en praktisch. Dan heb je een maatje 56 met een grote strik achterop, dat ligt natuurlijk niet lekker.”

Eén klein rek met kleertjes werden er steeds meer. Ze heeft inmiddels een magazijn in Oudkarspel en er lopen gesprekken met een tweede kledingatelier. En ondertussen ligt de kleding bij zo’n twintig winkels in tien verschillende landen. Binnenkort hoopt Daniëlle het ook in de Verenigde Staten op de markt te brengen.

 

     

 

Of het dan ook weleens te veel wordt met haar fibromyalgie? Ja. „Vooral als ik veel stress heb. Ik ben nu bijvoorbeeld in een rechtszaak verwikkeld, omdat een bedrijf uit België zegt dat ik een product van hen heb nagemaakt, een soort babycocon. Dat product bestond alleen al veel eerder dan dat bedrijf, ik heb ook contact met degene die het ontwikkeld heeft. Ik weet dat ik gelijk heb, maar als er een brief over de zaak binnenkomt, merk ik dat gelijk aan mijn lijf.” Een reden om het erbij te laten is het niet. „Daarvoor heb ik te veel rechtvaardigheidsgevoel.”

 

Ook als ze moe is, nemen de klachten toe. „Laatst stond ik met Moalie op de Negenmaandenbeurs in de RAI, ik mocht daar ook een eigen symposium geven. Na de beurs was ik gelijk ziek. Zoiets is echt slopend.”

 

 

Het stopt haar niet. Terwijl ze op de beurs staat, stuurt ze een mailtje naar de Grote Kerk in Alkmaar, of het niet tijd werd om iets soortgelijks te organiseren*. En ze heeft zich ook ingeschreven voor de Westfriese Markt. „Daar ben je ook weer veel tijd aan kwijt. Maar als je iets wil bereiken, moet je erop uit. Mensen komen niet zomaar naar Sint Maartensvlotbrug. En het voordeel blijft dat ik alles zelfstandig doe. Als ik het daar drukker mee heb, sta ik minder in de zaak.”

 

Gemiddeld ziet haar week er als volgt uit: een of twee dagen per week in het ziekenhuis, twee dagen in de spa (afhankelijk van het seizoen), en de rest van de tijd besteedt ze aan haar kledingmerk. Blijft er nog wel wat vrije tijd over? „De zondag probeer ik vrij te houden”, zegt Daniëlle. Hoewel… „Afgelopen weekend zijn mijn vriend: zullen we iets leuks doen? Toen zei ik, we kunnen de gordijnen in de spa wel even ophangen.”

 

 

*NB: Op 21 & 22 September organiseert Moalie samen met Theater de Vest een Babyfestival in De Grote kerk in Alkmaar; Kleine Wonderen.